“Kula kulluk servettir
Sermayeye kulluk hezimettir…”


Gök Tanrı!
Buyurdu;
Çiçeklerin saplarından
Kement yapın ama
Onu aç gırtlaklara
Takmayın…


Sırı bozuk aynalar
Soytarılara mahsus
Kendilerini dev görürler
Kalın omuzlarında düşleri
Hep kapanmayan dişleri
Devamlı yalalanırmı
Merkep derisi yırtılır
Maâzallah…


Güneşe çıkaracaklar
Maşmetliyi…
Gül Cemâline misk-i amber
Umutları ellerinde kadınlar
Kulaklar tıkanacak açlığa


Yüreğinde çerez saklı çocuklar
Ayva çalacaklar kocaman göbekli
Amcaların bağından…


Güneşe…
Bâkir dokunuşlar vuracak saçlarını
Hezeyan yüklü bir garibin
Ölü suyu dökülecek
Titrerken…


“Diş kovuğunda et arayacak
Abası kalın cüceler…”


Kızlıkları dağlanacak ergenlerin
Her doğum yerle yeksan
Göğsüne taş basacak kadınlar
Dilenmeyecek fetus
Döller’de…


“Meyhaneleri dikizleyecek Neyzen
Aç Türküler düşürecek Şiire…”


Ve…
Şeker yüklü trenler doyuracak
Yüzü cennet çocukları…

Midas’ın kuyruğuna teneke bağlayacaklar