Mehmet Han’ı olayım diye İstanbul gibi bir kadının,
Babam “Fatih olsun” demiş, oğlumun adı…
Roman’ın ve şiir’in başkentini fethedip,
Camiye çevireyim diye belki de, Ayasofya’sını,
“Fatih olsun” demiş babam, “oğlumun adı…”

Şimdi surlarına uzaktan bakıp,
Karış karış çizdiğim silüetine,
“Benimsin” demeliyim en gür sesimle,
“Sen bilmem kaç kez fethedilmiş,
Kahpe Bizans’a bile başkentlik etmiş,
Yakılmış, yıkılmış ve örselenmiş,
Doğunun en doğusu,
Batının en batısı,
Şiir yüzlü İstanbul!!!
Almaya geldim Seni….”

“Binlerce yıl sürmüş batıla inat,
Hakkı haykırmak için yedi tepende,
Ve adına yakışır bir Aşkla sevmek için
Almaya geldim Seni…”

Hadi;
Kaldır haliçine serdiğin zincirleri,
Gemileri karadan yürütme bana,
Sadece Fatih’miydi sanıyorsun fetheden İtanbulu,
İstanbul da istedi fethedilmeyi,
Mesela açmasaydı bağrını Tophane sırtlarından,
O gemi o yoldan nasıl giderdi…
.............
Sen kutlu rüyalarda gördüğüm şehir,
Yanık türküler söylüyorum kapında Sana,
Anadolu kokan ezgiler eşliğinde,
Gül atıyorum mancınıklarla,
Taş surlarına,
Ulubatlı Hasan olur diye belki bir şiir,
Şiirle fethedilir diye belki bir şehir,
Surlarının önünde karargah kurdum…..
…………..
.........
Sultan Mehmet Han gibi olayım diye belki de,
Babam “Fatih olsun” demiş, oğlumun adı…
Ben babamın büyük oğlu olabildim sadece,
O İstanbul Fatih’i, O Cihan padişahı…

Unutmayan
fthA...