hadi !
şimdi de karanlığımda kalmışları çıkar aydınlığa !

eskimiş yüzümden
bayat bakışlarıma kadar
derine gömülmüş duygulardan
açıkta kalmış düşlere kadar
her şeyi
ama her şeyi biriktir avucunun orta yerinde
sonra da kül et
dağıt kalabalığını rüzgârın nefesiyle

beni hayattan topla gün/ışığım . . . !

taze gülüşler ekip gamzeme
kurumuş dudaklarımdan oku pembe sözcükleri
yaşanmamış yarınlara yeni başlangıçlar çiz
boşluklar dolsun huzurun fırçası ile

bahar gelsin kokusunda sakladığı yeşil rüyâlarla
kirpiklerin ardında kalmış tutsaklık kavuşsun özgür dünyasına

artık !
gök kuşağının yedi rengini giyer yuvamızın çatısı
ne kuytu
ne de ışıksızdır odaların duvar dipleri

toza dumana karışmış adımların
ardında kalır yaraların yükü
kabuk bağlayanlar iyileşirken
boşta kalanların üzerine atılır toprağın nemlisi

mezar üstüne mezar dün’ler !
duası okunarak sahibine verilecek emânet ertesiye

şimdi
aklımın yoluyla açıyorum yüreğimin kapısını
gir içeri

kimbilir !
bu kaçıncı güvertesinde hayaller kurulan gece
ve kaçıncı sığınma mehtâbın ömürlük hikâyesine

evet diyorum ,
hazırım seninle yaşlanmaya . . . !