Göğün karasına işlenmiş çıplak ayaklı yazgılarım
Çaresizlik sol yanıma sinip oturur
Ölümün sıraladığı geceden günışığına dek

Lal dudaktaki nefis ise
Başka ten kokularına firari
Gözden çabuk def eder yürek cesedini
Öyle her ölüme ağlanmaz dense de
Ağlanıyor işte

Ve Aşk endamında
Kulağıma sığınan en ufak fısıltı
Esmer güneşe tutanak tutar rüzgârımın dönekliği
Yanı başımda çığlık kahpesi nefessiz sızıya dönüşür
Dudaklarım sahte gülüşlere uğurlar okur


Ben ne diyem adı üstünde çırılçıplak yazgım
İnce belli düşte hasreti acımdan dilendirir
Sıcak ten alevinde sabır yakar fukaralığımı
Tez vakit üşünür gitmelere gidişlere dek

Anladım ki
Aç yüreğin doyumsuzluğu başa bela
Dilin her korkusu duygu hırsızlığına soyunur
Sevmeler yeminli tepeden tırnağa cümlelere yazık
Şiire bencilliğin gölgesi düştü……………………..