2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1501
Okunma
Bir ayak seslerine, bir de toprağa yakın,
Başı hiç dik olmadı, kamburu düzelmedi.
Alın tek onurunu, üç-beş kuruş bırakın,
El açan o bakışlar, bir gün olsun gülmedi...
Önündeki mendille sınırlanmış dünyası,
Yorgun düşen o parça umudunu taşıyor.
Çökmüş omuzlarına yokluğun ihtirası,
Sokağın dramında kaderini yaşıyor...
Çevre sağır, toplum kör, onu tanımaz bile.
Her gün önünden geçen demez, -burda biri var.
Bir lirayla bırakır günahını mendile,
Acısını yalnızca kendi yüreği duyar!
MUHSİN İLYAS SUBAŞI
5.0
100% (1)
Cevap Yaz