Bir şair susuyor, korkun!

Gözleri kan çanağı,

İçinde öldürüyor gözbebeklerini

Zipliyor duygu ve düşünceleri

Gecikmiş bir şiirin içine

Ayaklarında diğer şairlerin makosenleri

Dans ediyor keşkelerle


Diyor ki keşke sair değil şair olsaydı kimileri


Hatırlıyor Ahmed Arif’i

“ Şair namus işçisi, yürek işçisi” derdi ya hani

Kızıyor sairlere namus bekçiliği

Yürek iğfa:li yapıyorlar diye


Düşünüyor sonra;

Kaş göz burun imge de

Diğer organlar ibne mi diye


Bulanıyor midesi işte böyle ve

Öğürüyor dizeleri gerçeğe karşı gelenek diyenlere

Mateforlara karşı anafor diyenlere

Mitlere karşı illede Hitler diyenlere


Yine de kusmuğunda boğulmasın istiyor kimileri

Biliyor çünkü önce insan ve ihsan


Rengim yok ben şairim diyor

Mimiksizim , dilsiz ve kimliksiz

İmgelerimin eteğinde öfkeli rüzgarlar esmez

Dizelerim benim kalemimden olmayanı ezmez

Ötekileştirmez


İnanıyor edebiyat tanrısına

Duyuyor her edebi eserde edepli sesini;

Siz genç şairler!

Kaleminiz kara diliniz kan revan

Korkmayın nasıl olsa şiire irin bulaştıranların

Gelir hakkından bir gün yüce divan

İnsanoğlu bugün anlamazsa yarın anlar seni

Buna inan

Sen can ol; şiir elbet olur sana canan


jir-fhrn