1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1180
Okunma
Bir “şubat ortası” daha, “dün”de kaldı,
Mahzundu, mahcuptu, meçhuldü zaman,
Bülbülün kalbindeydi zaten diken,
Ki acıyı duymuyordu “gül” den gelen
Ve bir söze takıldı, ufka daldı:
“Yüküm ağır omuzlarımda
Yollar kaypak, duygular sapak
Yüküm ağır yüreğimde
Ağlamam yasak.
... sen dalgalarında kaybolurken,
ben geçmişime tutsak…”
Gecenin derin bir saatinde,
Yağmur vuruyordu balkondaki cama,
Saatin sesi duyuluyordu artık
Ne oluyor, dedi, yorgun adam
Sen bir yolcusun, haydi kalk !
Yol uzun, yolcu yorgun, işin çok,
Menzile heyben dolu varmaya bak !
5.0
100% (4)
Cevap Yaz