Heyhat …

Ilık bir mayıs sabahıydı, gözlerim,
Ummanlar kadar derin bakan
Ve her bakışta suları dahi yakan
Bir çift göze takıldı…

Sonra bir daha ve derken bir daha…
O meçhul aleme açarken yelken,
Sarıverdi çepeçevre benliğimizi
Bir tutkunun anaforu
Sisli yamaçlarda bizi.

Kafamda yıllar yılı süren sorgular
Ben kimim?
Bu tutku neyin nesi ?
“sevgi” ise bu eğer,
Hep neden böyledir ?
“aşk” sa bu şayet,
Esaret mi, gayesi ?

Biz ki
Bir muamma patikada sekerek
Bir meçhule yürüdük,
Ve sürüklendik, bu güne dek.

Yıllar sonra bir mayıs zamanı,
Bir sis bulutunda
Ararken “mihriban” ı,
O yalın gerçek
Çıkıverdi ansızın karşıma.
Dedi ki:
“sen hep bunu istemiştin ama!”
Sana ne oluyor ki,
Öyle dalıp gidiyorsun.
Gecenin sessizliğinde,
Kaybolup yitiyorsun !
Dün, o ufku sen gösterdin,
O aydınlık, masum kalbe,
Ki layık değil miydi,
Böyle bir muhabbete.

Dedi, yorgun adam,
Şöyle bakıp haline;
Dön sen yine,
“sükuta” ve sakin ahvaline.

Ve bu hazin rüyadan,
Bir “ermiş” in feryadıyla uyandım:
Diyordu ki,

“Eyvah aldandık, heyhat kaybolup gitti yıllar”
“Yapılacak işler çok, lakin menzile çok az var”

Evet yolcu,
Her “geliş” yeni bir rüya
Ve her “gidiş” yeni bir hüsran olmadan
Gitmelisin artık sen,
Yılların emeğiyle yapılan
O sırça sarayı kırmadan.

Hoşça kal papatya
Hoşça kal gamzeli yüz
Hoşça kal deniz yıldızı...

Hoşça kal yorgun maral
Ve Akdenzin en masum kızı.

Hoşça kal...


5 haziran 2009