Bugün belüstü yarı çıplak kala kaldım
Göğsümde farkına varmadan biten kıllarıma bakakaldım
Yüzüme karayel gibi sert soğuk çarpıyordu yalnızlığı, çoğalmış göğüs kıllarım
Anladım ki bu gün o gün yalnızların travma günü Yalnızlığın mezar taşı
sol gözümde tuzsuz bi gözyaşı
Kendi kendime acıdım ne yazık nicedir yalnız yok bi kız arkadaşı

Düşümde Astral seyahat ile, kesişler sofular çağına daldım
Şirin’in Ferhat’taki Aslı’nın Kerem’deki biçare yalnızlığında anladım
Mevlana’nın gel gör demesindeki aslolanın yalnızlık olduğunu anladım

Farkına varmadan ortaya çıkan bedendeki değişimdi yalnızlık
Kadınsız yatmak dünyanın dönüş hızında yalnız yaşlanmaktı
Kadınla farkına varılır her gün göğsünün kıllarının hayatını göğüslediğini
Kadınla anlarsın anlaşılmaz hayatın anını anlamayı
Kadınla bulursun dinozor çağının yok olmasının dehşet verici sırrını
Kadınla bilirsin bi gün yalnız öleceğini
Kadınla bilirsin bi daha hayata ne kadın ne de erkek gelemeyeceğini
14.02.12/Erdem Uçan.