Bu İstanbul şehrinin hücreleri;
kurtboğan gibi zehirli,
sarı, mor, koyu mavi rengârenkli.!!
Boğar içine filtresiz çekeni.!!
Üç hafta terk edeni; yüz atmış beş metrelik boğaz köprüsünden atlattırır geri geleni,
ya da içine ilk defa gireni.!!
Elli yıldır; işçi, memur, öğretmeni hep çileli
içi donsuz, evleri, caddeleri donlu yaya gider gelir bildim bileli.!!
İçerdiği beş bilinmez,
bilemez ne bi deli ne de Orhan Veli.!!
Dışından bakarsan çok cilveli,
anlamadan içine alır; hem celep hem de işveli.!!
Milyonlarcası luna parktaki aynalı odaya girmiş herkes bi şekilli.!!
Filmler sokağa inmiş, senaryosu köşe kapmaca, yazarı Sam amca.!!
Çocukları kandıran palyaço gibi, düzmece sevgileri ve sevgilileri.!!
Hep dolu yollar, sokaklar, yalılar, barakalar, içi boş yalnız hayatlar.!!
Mütemadiyen taşıyor; otobüsler, taksiler, vapurlar, varışsız insanları.!!
Binlerce yıldır kurtaramadı; ne havra ne kilise ne de Ayasofya camii,
bu günahkâr, vebali şeytani Konstantinopolis’i.!!
Kim ödedi; yaşarken ölü yaşamlarla dolu bu bedeli,
peygamber âyeti Fâtih’in fethi gâvur kenti.!!
12.02.12/Erdem Uçan.