Merhaba sevgilim.

Ayrılık vari sözlerinden geriye kalan bir sızıyım artık.
Düşümde biriktiriyorum yuvarlanan parçalarımı.
Dağılmışım her bir yanına kulisin.
Az sonra ’’ ölüm ’’ diye çağırılacağım kürsiye.
Ağzımdan çıkanları duyan herkes ya sağır olacak ya ölecek.
Bir katliamın tek zanlısı olarak çıkacağım gazetelere.
Adımı duyanlar korkudan şehri terk edecek
Kimsesi olmayan bana yaranmaya çalışacak
Bir ayrılığın daha hıncı tüm insanlıktan çıkacak

Düşünebiliyor musun sevgilim?

Senin sebep olduğun bir kıyamet kopuyor
Öte tarafta her şeyden yalnızca sen sorumlusun
Reenkarnasyon gerçekleşene kadar azap çekersin sanırım
Ben düşünüyorum da;
Sen bu kadar acırsan, ben...
Kırmızı rüyalar atıyorlar üstüme
Kahverengi uyaklı şiirler
Sesimin en tiz tonu
Duyuyor musun bunu?
Seni içeriyor tüm yalanlar...

Anlayabiliyor musun sevgilim?

Orağını saçlarıma takacak Azrail
Surundan kelimeleri üfleyecek İsrafil
Solumdaki melek acıdan kıvranacak
Sağımdaki o üzülüyor diye ağlayacak
Doğa kırmızıa dönecek Mikail tarafından
Tanrı bunu yargılamayacak.
Bir katil tüm evrene hükmedecek
Üstelik bundan kimsenin haberi olmayacak.

Gurur duyuyor musun sevgilim?

Şiir geçireceğim şimdi, kitaba kaldıracaklar beni
İçimden ayrılık geçecek, yalnızlık nöbetlerinde
Kelime mühendisleri tarafından tedavi göreceğim
Hece hece verecekler ayrılığı kollarımdan
Tüm bunlar olurken sen masal uyuyor olacaksın
Ya da bir bar köşesinde kıçını başını sallayacaksın
Aldırış etmeyeceğim, nasıl olsa;
Bu tavırlarını daha önce çok kez ölmüştüm.

Unuttun mu sevgilim?

Paranoyama yeni mekanlar katacağım
Mevsim normallerinin dışında yağacağım
Oyalayacağım dilimde cümleleri
Sesimden düşecek uzvumun kesikleri
Yalnızlık çalacak şarkılar
Acılarımı söyleyecek şairler
Sancılarımdan bahsedecek köşe yazarları
Sen, sen hiçbir şeyi bilmeyeceksin

Duyuyor musun sevgilim?
Ölmedim ama, yaşamıyorumda!

Kerem Sümer.