sarıya çalar yakarışların mavisinde gezinen umut
solar yakıcılığından güneşin yeşiller…kanar güz


hüzün düşer göklerden
büyüsüne kapılmış gri bulutların
kopup sağanak damlalar arasında
gelir kapıya
çalar aralıksız
sağır edercesine kulakları
hırsla ve arsız

kaygan bir esriklikte kilitlenir bekleyiş
bir nokta daha belirir
içine ateş düşmemiş
serilir önüne nemli bir serinlik


göklere açılan her elde
gezinir duaların şeffaflığında saklanan çaresizlik
ve her çaresizlikte bir kez daha açılır yara
sızar irin umarsız


sorulmaz hesap
kızıl alevinden
yangın yeri bekler bir yerlerde


gider rüzgar
ve biter dualar
kapanır yaralar
koynuna aldığın hazan acısı
terk etmez


inler hüzünlü sesleri kuru yaprakların
yalnızlığında eylülün
yalayıp geçer sevda ıslak toprak kokusuyla yüreği
ve kıvrılıp çöreklenir içine suskunlukların
her çıkış yılankavi


bir masal misali
anlatılır destanı
hece hece
dilden dile


yaz biter
güz biter
söz bitmez
geçer adı her sayfada
kıpkırmızı
ve ardı ardına


lakin
bitmez aşk
asla



ve biliyor musun hiçbir güz senin içimde eskittiğin düşler kadar soldurmadı yaprakları
her yer ayaz artık




atilla güler