Seninle binbir gece masalına başladık,
En gizemli yerinde bırakıp giden sensin.
Kurduğumuz cennette yaşamayı düşledik,
Cennetimin ufkundan kızarıp batan sensin.

Ummazdım bu cefayı, ummazdım böyle sonu,
Bu kadar acımasız, taş kalpli olduğunu.
Sevinerek söylerken sevdamla dolduğunu,
Beni bu şen alemde perişan eden sensin.

Vefasızlık etmedim, yüreğimde sen varsın.
Ömür denen pazarda, kesemdeki tek kârsın.
Bu ölümsüz sevdamda yüzlerce yıl yaşarsın,
Çölümdeki vahaya diktiğim fidan sensin.

Sevdanın büyüsünü nereden bileceksin,
Gönlün yazı tahtası, yazacak sileceksin.
Birgün göçsen dünyadan, sanma ki, öleceksin,
Binlerce yıl yaşatan, şiirimde can sensin.

Bir silahın yok muydu, üç beş mermi sıksaydın?
Bir şişe benzin döksen, bir de kibrit çaksaydın,
Taksit taksit yakmadan, birden bire yaksaydın,
Yaşıyor sanma beni, katlime neden sensin.

Mehmet Nacar