Ufukta devleşen bir delik gibi,
Emerek ruhumu yuttu bu büyü.
Nihavent, suzinak, buselik gibi,
Makamdan makama sattı bu büyü.

Dedi ki, ben aşkım atma yabana,
Istırap bayramdır zehir su bana.
Taşıdı evrenin son hududuna,
Sınırın ardına attı bu büyü.

Sırat Köprüsü’nde cambaz yürüttü,
Karınca peşinde hünkâr sürüttü.
Sevda potasında yürek eritti,
Duygu denizine kattı bu büyü.

Bazen bir güzelin yanında geldi,
Bazen hasretimin sonunda geldi.
Cellat ordusunda en önde geldi,
Bir anda yanımda bitti bu büyü.

Yaralı sinemde ateşten sıva.
Dipsiz kuyu idim sarkıttı kova.
Göğsümün altına yaparak yuva,
İçinde bir ömür yattı bu büyü.

Sevda servetimi kıskanır Karun,
Ballanmış çilemi kalbime sorun.
Kaç kere baş üstü düştüğüm yarın,
Dibine varmadan tuttu bu büyü.

Karanlık dağları yıktı üstüme,
Ayrılık kezzabı döktü üstüme.
Sihirli lambadan gönül destime,
Dolarak yıllarca tüttü bu büyü.

Mehmet NACAR