Eyüp CÜCE

Bundan gayrı yanma gönül, çoktur sevdanın kahrı,
Kar olsan da donma gönül, su olsan bilme bahrı.
Suru kavi sanma gönül, yıkılır iman şehri,
İlk hücumda göçer gider, göçün hurçta birleşir.

Tedbiri bırakma elden, tevekkül sona kalsın,
Eksik olmazmış gönülden, varsın gam cana kalsın.
İman denen nurlu ilden bırak bir bina kalsın,
Kaç sancaktar geçer gider, sancak burçta birleşir.

Sanma CÜCEnin dostu var, haricinde kalemin,
Ne heykeli,ne büstü var, ne de boştur elemin,
Hem altı var hem üstü var, dünya,fırıldak zemin;
Ölüm bir mey,herkes içer, hesap borçta birleşir.
...........

-----------
Var oluş perde perde gösterilmez insana,
Muammalarda kalır son anı,yok oluşu...
Ve rota peygamberde buyur demiş din sana
En son şeklini alır onda en büyük huşu.

Karanlık boğum boğum can verecek nurunda,
Burçtur kurban olduğum mazlumların surunda.
Nur yoksa ben de yoğum arzın ahir turunda,
Can nuruyla yön bulur aşarım her yokuşu.

Zamanın Ebrehesi demir orduyu yığar,
CÜCE, gür çıkar sesi, yine candan kan sağar.
Vay seni geberesi, birgün tanka taş yağar,
Sonun perişan olur, gelir ebabil kuşu.