“İffetsiz iş koydun tavaya, ham aş pişer mi
Dönüp bak yüzüme de sâhir, hayır mı şer mi”


Kozanlar sarmış dört bir yanı, küsüs gerçeğe
Elden gelmiyen sebeplerdir, çiğiti eken
Ne sözenler geldi bir bilsen, susuz çiçeğe
Tevarih bile tek tek yazdı, tarihi erken
Anında karine yok oldu, döndük köçeğe
Gitti güzel hayatlar bugün, yarın derken


Tol efe gibiyiz akıl kıt, havası büyük
Kulak tıkalı asumana, çöpte gezeriz
Koparıldı tüm arusumuz, bindirildi yük
Gözyaşı şişesi mi beden, hepten ezeriz
Şekur hallerden çıkartıldı, küçük ve büyük
Ömür geçerken vedud halle, küfre döneriz


Raks içine gömülü durur, boşta yürekler
Sakiye hal de aşk meşk alır, dönmez özüne
Cıncık boncuğu şikâr sanıp, boşta kürekler
Hak ve hikmet dışı cüruhlar, düşer közüne
hiçbir şüruh da tanımaz ki, şeri tetikler
Bir küçük cingilken had bilip, uymaz sözüne


Dostu ve düşmanı bilmez ki, çekilmez fâhir
Kaybederiz her şeyimizi, yok artık şâik
Adaletten koptu yürekler, garibe kahir
Kılavuzu karga olana, her bir şey saik
Şarlatanlar türeyip durur, kalmadı mâhir
İpucu zalimin elinde, ne yapsın faik…






(09.02.2012)AZAP…






SÖZLÜK:

Kozan: güldürücü söz söyleyen
Çiğit: tohum, çekirdek
Sözen: hatip
Tevarih: tarihler, olayların zuhur zamanını kaydeden kitaplar.
Karine: karışık bir meselenin çözümüne yarayan ipuçları
Tol efesi: küçük köy ağası
Asuman: gök, gökyüzü, sema
Arus: Düğün, Birleşme
Şekur : Allah cc. isimlerinden, şükre layık olan
Vedud : Allah cc. isimlerinden, seven ve sevilen
Raksan : ( Osmanlıca ) Raks eden
Sakiyem: İçki sunan hanım kişi
Şikâr: Düşmandan ele geçirilmiş mal, ganimet+ avlanılmış av hayvan’ı
Cüruh: Yaralar
Şüruh: Açıklamalar, şerhler
Cingil: küçük bakraç
Faik: Manevi yönden üstün olan, yüksek, yüce.
Sahir: Sihirbaz
Saik: sebep, itki, görüntü, halsizlik