Doğuşum; bir Kadir gecesiydi
Hemde bir eylül de, karlar yağmış başıma
Tevekler bile, donmuş
Nedir bunun hikmeti, gel de dost bir söyle
Nereye gitsem ki, ben
Sivri bir bedenim, sanki
Nedense ben de, bunun hükmü de böyle
Eh peki, ben kimim ki?
Durma söyle?

Beynimin içi, son çırpınışlarına gebe
Çıldıracağım, aklım kayıp nerelerde
İçim de, dünyalar kadar sevgiler büyüse de
Bir zerre; zerrecik de olsa, göremiyor ki kimse
Güzel anam, can anamın sesi
Kulaklarımda çınlayıp da, duruyor
-Oğlum!
“Sen ne yaparsan yap, yaranamazsın
Zira senin ekmeğinin, tuzu yoook…
Zalimin zulmune eyvallah eder de, sana bakmaz ki kimse
Zira sen, bir şeyler beklemediğin gibi
Hiçbir şey de yapmamış gibi, görünüyorsun
Dirhemle, vereceksin ki
İhtiyacı bitmesin, sana muhtaç kalıpta koşarak gelsin
Oysa sen, hamuduyla veriyorsun
Niye gelsin ki”?

Hey gidi, hey
Kökü, dibinden kırılmış, boş dünya
Bohçamda da; bana kalmadı ki, birazcık da olsa hülya
Talan oldu, bir bir dünlerim ve tüm değerlerim
Bağlı kaldı, elim kolum bağrımda
Yudumun yitimine, karşı koysada ömrüm
Sallanıp da durur, darağacının kaydıran yağlı düğümünde

Sen söylesene, bana
O rahmetin yağmurları, nasıl oluyor
Duymadım ve bir türlü de, hissedemedim
Bir kez, bir kez de olsa, goncadan sıyrılmış bir gülün
Gamzeleri açmış olan bir gülünü, ben hiç göremedim ki
İnan ki, şu garip ömrümde
Ki içimden, sana şarkılarla seslenebileyim
Mecnun yangının da boğulmuş da olsa, o son bülbül
Son nefesim de; gözlerimin pişman olmuş ayrık duruşundaki, boşluğunda
Kalışı da, zaten hayretler içinde!
De haydi be kardeşim işin yokmu senin, gitsene yoluna
Beni fazladan konuşturup da, yorma…





(08.02.2012)AZAP…