gidemem...

yüreğime korkunç pençelerini geçirirken zaman..

büyük harflerle süslediğim kara sevdamı,

yarım bırakıp intihar eğilimlerimi

gidemem...



yok denilecek kadar azken

beyaz kağıtlara tutunuşum,

farkedilmeyen gölgeler düşerken gözlerimden gecenin karanlığına,

mevsimlerin sevdama yansıyan yakıcı tadına doyamadan

gidemem...



gidemem...

bir varmış bir yokmuş masallarında duymaya alıştığım

en mutlu tebessümken gözlerin,

ellerini umarsızca uzatırken ruhuma,

suretin musallat olmuşken bütün varlığıma,

gidemem bir adım öteye...

ötesi ölüm,

ötesi kördüğüm,

ölümüne bir ikilemin ortasında gördüğüm,

ağlamanın da sınırı yok gülmenin olduğu kadar!

incitemezdi hiç birşey yüreğimi

bende oluşun,sende olmadığım kadar...



gidemem...

yorgunluğumdan istifade edip

sensizliği omzuma yükler bütün kelebekler...

suretini taşır odama hüzne bulanmış melekler...

defalarca da bozulmuşken gitmek üzere yeminler

gidemem...

beni terk edemem...



bir bilinmezlikte ayrılırken yollarımız

açmadan solan son gülün kokusu bu boğazımı yakan

kaldırıp atamam seni..

sindiremem bir içim su hayalini...

gidemem kabuk bağlamayan yaralarımı okşarcasına...

bendeki seni terkedemem...

ısıtmadan içimi gözlerinin ışığı,

gidemem,

henüz bitmedi,

tükenmedi sensizlikten üşümem...



imkan/sızım

elif t./16.01.2012