Dünyevîne girmeden aşktan emin olmalı;
Yârde eğreti değil; mahşere dek kalmalı…



Bil ki ben seni bildim yak sevdâ potasını
Deme sakın; “Meylimi, biçmesem mi günâha!”
Sırf bu cihetle harca, al ömrün rotasını
Deme sakın; “Uzağa, uçmasam mı acaba!”

Çıtlatmazsan bilemem nihaî aşk düşünü;
Sonra pişman olmak var sen seç kendi eşini
Ömrüm vâkî oldukça kovalarım peşini
Deme sakın; “Zorunu, seçmesem mi acaba!”

Can arzuna âmâde al dileğince çal çırp
Gık derse bu bahiste taşlardan taşlara çarp
Değil mi ki topraktan öksüz diyârlara serp
Deme sakın; “Üstünden, geçmesem mi acaba!”

Yol olurum cinnete aklımı kayba satıp!
“Sırra dal!” de dalarım mantığı borca takıp!
Her hasmını boğarım çepeçevre kuşatıp!
Deme sakın; “Suyundan, içmesem mi acaba!”

Meyline boyun eğdim ki meramım apaçık
Duyguna güvencim tam varsay ayarı kaçık
Aşkta kalbî değilsen toparlarım az buçuk
Deme sakın; “İçimi, açmasam mı acaba!”

Söyle gönül ne dersin boşuna mı bu çaba!
Hayâlîne mum oldum üstüne de dert caba
Etraflıca düşünüp kendini çek hesaba!
Deme sakın; “Gerçeği, saçmasam mı acaba!”


Salih ERDEM / AYDIN