/ Kızasım var bu gece, rızasız recm edilen bir ay yanığıdır gönül /
……







Simurg tasvirinde bütün kuşları kentin
Bu şehrin gökyüzünde vefa yok
Ki bulutlarından ihanete kanat çırpmakta hep
Kimsesizliğime yüz eğen yanıyla





Bulutların göz yaşı taşıdığı bu gri mevsimde
Madem ki seni bekliyorum
Ve madem ki her şüpheden dökülen ihanetine gülümsüyorum hala
Şayet bir hüzün yağmuru ile çisildeyeceksen saçlarıma
Ve kanatacaksa kabuk bağlayan yaralarımı vefasız bir el
Gel
Ay ışığında öldür beni






Bütün sokaklarından çığlıklar yükselen bu kentte eşgalim muamma
Kapı isimliklerinden kanayarak söküyorum saçlarında ki bencil siyahı
Ne kokun kalıyor,
Ne kahveye çalan son bahar gözlerin
Kurutulmuş bir çiçekten çürüyerek dökülüyorsun
Gölgelerinden büyük yürekler toprağa sarılarak uyurken
Ve dağ başlarında efildeyerek eserken garipçe bir yel
Gel
Ay ışığında öldür beni





Kime baksan benim gözlerimle irkilirsin
Hangi sesi duysan tedirgin yüreğin
Kime dokunursun ürpermeden ?
Beni öldürsen bile unutmaya yüzün tutmaz
Belki yeniden seversin
Belki bir başka adamı yeni baştan
Sen bu şehrin sokak lambaları gibi aniden sönersin
Ama bu şehir beni avutmaz
Hayret,
Bir yudum hüzün
Ve bir de son bahar sarısı solgun yüzün
Son nefeste ne kadar da güzel
Gel,
belası olurum başının
Gel yarım bırakma
Ay ışığında öldür beni










----- aras -----