İnsan bir damla su
Binlerce endişe ve şüphe bulutu.
İnsanı insan yapan ne?
İnsan yokluktan geldiğini
Unutup
Var eden Rabbi anmaması neden?
İnsan sevgiliye duyulan aşk mı
Sevgi mi?
Damarlarında akan sade bu mu?
İnsan gerçekten bitimli sevdalar mı ekmekli hayata
Yoksa içinde binlerce can veren hayat mı olmalı...
İnsan,
Ne kadar canlı?
Ne kadar ölü?
Ölüm dediğin nedir?
Diri olan kim?
Ölümü öldürmedi mi gelen vahiyle Nebi?
Yokluk, emaneti vereni bilmemek
Yanlış bakışını gerçek sanıp
Etrafındaki kalabalığa meyil vermek.

Sıyrılmak nedir?
Işığın, vahyin karanlığı delmesi
İçine düştüğün kan, vampir, aşk, duygularının karmaşası.
Nedir bunca bulanık görüş
Gerçekten çıkmak bu kadar kolayken kör cahiliyeden
Kendini ilah sanan onca kepazeden kurtulmak varken
En büyüğün sevgisini yüceltip kalbinde
Başın dik yürümek
Ebedi bir aleme
Neden zor:
Çünkü o sarp yokuş var ya,
Bir yetimin, kimsesizin sesini duymak
Yolda kalmış, yolunu şaşırmış birine yol göstermek
Şeytan ve taraftarlarını ezip geçmek
İşte o sarp yokuş varya aşılmadan olmaz
İnsanın içinde potansiyeldir güven
Allah’a güvenmek, iman
Yaşarken ve ölümden sonrasına
Okumak hayatı her saniye
Ve eğilmeden hiçbir putun karşısında
Yalancı boyaları sıyırıp çıkmak
İşte bu şahit olmak
Yaşarken
Ölümsüz olan
Rabbimiz Allah’a
Elhamdülillah

(Şubat 2012 İstanbul)