Üsküdar’dayım bir seher vakti

Çengelköy’de ihtiyar bir çınarın dalına oturdum

Hayat misali sallanıyorum bir ileri iki geri

Güneşin yükselişini izlerken

Ardışık sırayla önüme dizildi,

Oynadığım Yeşilçam filminin kareleri

Tanıdık damlalar dökülürken dizlerime

Çaresizce yumdum gözlerimi

Sararan yapraklarla sildim kirpiklerimi



Ruhumun kasvet kilidini açar umuduyla

Derin derin soludum Anadolu yakasını

Saatler sonra çocuksu bir gülümsemeyle araladım bakışlarımı

Silinmişti tüm puslu görüntüler

Mutsuzluk, pişmanlık, korku, keder…

Parmağıma konan serçenin kanadında

Pamuklara sarınmış gökyüzüne yükseldiler



Ufkumda Kız Kulesi

Karşımda Boğaziçi

Hafızama nakşediyorum bu büyüleyici silüeti

Dalgın dalgın denizi izlerken

Yanıma sarı bir kedi geldi

Nazikçe okşadım tüylerini

Biraz tutuk hayli durgun döktüm ona içimdekileri

Olmazları oldurmaya çalışmak garip geldi

Hayal etmek, sabretmek, beklemek, kavuşmak…

Hiçbir fiil cümle kuramıyordu

Olmayınca öznesi!



Salacak’ta gezmek başkadır derler

İhtiyar çınara veda edip başladım yürümeye

Hırçın dalgalar vururken sahile

Lodos dağıtıyordu saçlarımı

Elimde elma şekeri

Dilimde Sezen’den bir şarkı

“Aşktan ne haber?”



Gün kararırken esaslı korkular gökyüzünden indi

Her şeyden vazgeçmeyi düşünürken

Uzaklardan esen rüzgar tuttu ellerimi

Bir anda zaman tünelinde buldum kendimi

Kulağımda o naif musiki

“Kıskanırım seni ben
Kıskanırım kalbimden...”

Ne dersin sonsuzluk istasyonunda inelim mi?

GÖKSEL ÇAKIR

18 ARALIK 2011