Yüzümü hatırlamıyorum Aynalar düşman..
Yüzüme baktığımda aynalar kırk diyor
Ama kalbim kırk parça.
otuz dokuzu
Karlı dağlarda
otuz sekizi kırık yollarda
otuz yedincisi mezar taşlarında yazılı
Ey yüzüm kaçında gülüp kaçında hüzün sün..
Otuz altıncısı ise kayıp alemde ölmüş
Otuz beşinde ömür tarlasında ekin
Bir yirmi üç Nisan günü ölümle randevum
İşte o gün dünyaya geri gelmişim.
İsterseniz o tarladan beni biçin
Çünkü yanıyor benim içim için
Otuz dördünde ahireti gördüm..
Otuz üçünde üç günlük üçüm
Otuz ikisinde farz ım şartından yüzüm
Otuz birinde şeytana verdim onda sırı kısım
Otuzunda tuzum sana küsmüşüm be kuzum..!
Bendegil yüregim kırıldı omurgam küregim..
Yiirmi dokuzu sun kuzum baharda sızı
Yiğirmi sekiz şabat dogum günüm ama o gün
Yigirmi yedi o benim esas yüzümü yedi..
Yigirmi altı hiç göremedim. Saçlarımı o gün ördüm
Yiğirmi beş nerdesin kardeş..
Yiğirmi dört istanbul un anısına
Yigirmi üçteyim gönlüm kapılıp çarpıldığı zaman
Yüzümün yüzsüzlükte yok oldugu zaman
Yiğirmi ikide bir ikinde güllerdesin gülderen
Yiğirmi açılıpta koptugun tufansın
Ondokuz son dokuz gibi geeldi geçti ki
On sekiz yüm varmış her gördüğüme aşık olmuşum cananım
Onyedi işte bana hayat her şeyi dediği baharda
On altı yaşındasın be dağlarda çobansın babam,
Eline beline bağladığın zencir ve hoyrat deli inek
Al götür sürü ömrümü ecele verdiğin gündür
On beşinde sevmeler baharda yas gibi GÜLDEREN ellerin
Parmak parmak sarmasa da yangın yeri yüreğim
On dördü mdeki yüzüm umut ve kıbrıs ı alalım canım
On üçümde gençlik çağlarım ve lisede kavgalar..
On ikisinde boşluğa düştüğüm yıllarım.
On birinde köyde rengarenk bir türkü yaylalar
Onunda sonunda yüzümün ruhumun güneşi
Gel yetmişte bir hayatın ince düşleri
Dokuzunda bozkırlarda çakır dikeni kazan
Elimde çapayla çiğdem çiçeklerim
Sekizim ne bilmiyorum korkunu elinde zandalsın
Yedisinde ilk heyacan okul yıllarım..
6 işte insanın başladığı ilk benliği ..
Yüzümün ilk şekli ve yaşamdan çizgiler ..
Anladım kır yüğzümüm hepsi ızdırap..
ve harapmış be cananım