Ben seni çok sevdim cümlesinden vazgeçecek olsak, tüm cümleleri geçmişten geldiği gibi yalana atmak sevgideki yalancılığa koşmak değil miydi?
Daha mı kolay olacaktı bu cümleyi söyledikten sonraki hayatı yaşamamız, yoksa dar baskılarla bir kez daha mı ezilecektik?

Sen beni ne kadar yok sayıyorsan,
ben seni bir o kadar da o eski yılları özleyerek,
hâlâ yanımda hissediyorum...

Bitememiş bir sevdanın varlığını sürdürme telaşım,
daha kaç yılın ardına uzanacak?

Sen beni unuttun sansan da, ben seni bir o kadar hatırlayarak,
bitmiş bir aşkın, tek taraflı savunucusu olmak da,
beni ürkütmüyor...

Biliyorum ki sense beni hâlâ kendi varlığından da değerli sayıyorsun...

Yalandan duruşlar aşkı unutmaya yetmez,
diyen de sen olmasan,
tüm bu yazdıklarımdan vazgeçerdim oysa...

Bilir misin sevgili, yalanların arkasına saklanarak,
sevdim demelerin, en çok seni sevdim demelerin,
inkârın ardına saklanamaz...
Evet,
yaptığımız, tükenemeyen bir aşkın büyüklüğünü altında ezilmekten başka bir şey değildir...

Gözlerini vuruyorum gözlerimle...

Durmayasıya göz diplerinde gözlerim hep,
tükenmiş bir beraberliğin tek dokunuluşu bana yalvarır bakan gözlerin oluyor...
Ve
darmadağın yaşama koşuyorum o gözlerinin kuytuluğu ile...

Hâlâ gizemli, hâlâ buğulu,
hâlâ ölgün bedenimi ayakta tutan o görüntün, gözlerin...
Sessiz, suskun, titreyişten uzak, ağlamaklı ve çok sevmeyi tekrarlayan bakışlarla,
kanımı donduruyor...

Ölgün kuşların kanat sesleri tükeniyor bakışlarımda...

Her şey durgun, her şey ılık, her şey sessizliğe bir adım atıyor,
her şey yalnızlığıma ortak oluyor
ve
kaybolmuş ruhların peşi sıra koşarken ben,
yoruluyorum artık...
Sen benim kimselerimsin derken, o solgun gözlerinle,
şimdilerde, kimsesizliğimle, baş etmeye çalışan,
ürkek kalp atışları ile el sallıyorum sana veda cümlelerimi içime mıhlayarak...

Ben sana öldüm sevgili, yaşıyor musun diye sorma bana...

Senin düşlerindi benim amacım olan yaşam...
Bir köşe başı bekleyeni olmaktansa, aşkın içinde boğulup ölmek,
benim amacımdı sevgili...
Kendi derinliğimi kaybedip, senin derinliklerinde dolaşıp,
mutluluğu senden almaktı, amacım sevgili...

Hiç yüksünmedim senli yaşamdan, tüm güzellikleri kendi vitrinime koyup, tüm dar zamanlarımda,
Hep sığındım onlara, senin varlığın benim yaşamımdı sevgili... Yanılmışım... Yanılgıdaymışım... Sevgili...

Mustafa Yılmaz