0
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1138
Okunma
Belli ki yaşanılmışlığın izi
Güneş şuracıktan doğar
Öpüşür gül, gülden konaklar
Kalmamış kimse,
Yalnız
Taştan oymalar taştan yapılar
Çim tutmuş sağ yanakları
Nerden cıktı bu kuzey, kuzey rüzgârı
Ben üşüyorum
Yanma kadın
Yanma banA
Ölüm şuracıkta yakın.
Bu patikalar dün benim yolum
Ağrıyan yanım
Delicesine kabuk bağlamış özlemim
Memleket denince dokunur bir şeyler bana
Hey vakit ihtiyar bir an
Pür kokusuna dayan yüreğim.
Ah o sevgili
Hangi dağın yamacında bir ceylan
Tımar edilen at, Şimdi ben ihtiyar
Sen acımasız, sen vakitsiz
Şimdi burnumda memleketim tüter.
.
5.0
100% (1)
