-Cezası baş tacımdır! -

İsmini nakşederek ömrün her satırına
Günleri sayar oldum, ne derlerse desinler.
Aşkı layık gördüğün günlerin hatırına
Ömrümden cayar oldum, ne derlerse desinler.

Bazen sözünden pişman mahcup ağızlar gibi
Bazen masum bir gülün yüreği sızlar gibi
Bazen de karanlığa düşen yıldızlar gibi
Vakitsiz kayar oldum, ne derlerse desinler.

Sessizce terk ederek sabah bilmez düşleri
Ezberimden silerek sebepsiz gülüşleri
Gönlüme yasak kılıp tüm geri dönüşleri
Karanlığa yar oldum, ne derlerse desinler.

Çiçekler can verirken gözünün karasında
Ahular hüsran buldu kanayan yarasında
Çünkü aşkı defneden ağıtlar arasında
Sesini duyar oldum, ne derlerse desinler.

Duvağında siyaha dönmüş beyaz telinle
Mutlu hayallerime kıymıştın ya elinle
Bu yüzden, doğduğu gün dul kalmış bir gelinle
Vuslata doyar oldum, ne derlerse desinler.

Med-cezirler göçerken okyanuslardan göle
Güneş özlem duyarken terk eylediği çöle
Kirlenmiş bir sevdanın rahmine düşmüş döle
İsmini koyar oldum, ne derlerse desinler.

Hayaller diz çökse de günün tan deyişine
Nefes secde etse de ömrün can deyişine
Karşı çıkıp kaderin en son an deyişine
Tövbeme kıyar oldum, ne derlerse desinler.

Maviden ödünç alıp lanetlenmiş karayı
Gözyaşımla avuttum var ettiğin yarayı
Ve Arzu`nun Kamber`e çok gördüğü sarayı
Elimle soyar oldum, ne derlerse desinler.

Bulutlar gözlerime yürürken akın akın
Damlayan gözyaşımı pişmanlık sanma sakın!
Bil ki ismine düşman, gözlerine çok yakın
Meçhul bir diyar oldum, ne derlerse desinler.

İsmim bir seyyah olup gezse de dilden dile
Göz yaşlarım düşse de hüsran denen mendile
Gönlümü teslim edip kararmış bir kandile
Bittim,ihtiyar oldum; ne derlerse desinler.


07.05.2006

Kadıköy