hiç kimse bilmeyecek emin ol
ısırdığım o yarım elmanın tadını
saklayacağım tüm beyazlarımın yanına
söndüreceğim yüzümdeki yangını
ve sen bile bilmeyeceksin
ardında derbeder bir fırtına bıraktığını
ellerimi tutmasan da sitem etmeyeceğim bir daha
ki sana zamansız aşılanmak benim hatamdı



benlik çarpılmasıydı bu aşk arsızlığı
ki az sızıması normaldir
azıksızlığı bilirsin herşeyi söyletir
terletir elbet haziran hırsızlığı
ama söz kazıklanmak demeyeceğim bir daha
kırparak ıslak kapaklarımda
yatıracağım özlemini
saklayacağım eski paralarımın yanına
emin ol
kimse (senden) bilmeyecek derdimi
ve artık dualarım vurmayacak
kara köhne tümcelerle
’’seni benim kadar kimse sevemez’’
veya ’’illa benim ol’’ der giyimli
g ö n ü l l ü bir ricat olacak bu
tıpkı; karekökten ayrılmış rakamlar gibi!



ıssız çöller giyinip yüreğime
sever tonda ayrılık masalları alacağım koynuma
bitişik cümlelerin fasılasız harfleriyle sereceğim göğüme
şimdiden affet ve hiç aldırma olur mu
olur ya
arada, yarı yabancı ve inkâr giyimli
nahoş cümleler geçerse dilimden
veya ne âlâka etekli
mayhoş bir burukluk sızarsa bakışlarımdan
sana söz
en çok, yavan sevmişim diyeceğim içimden!



ve birinci değil
bininci kez de yanlış kurgulansa
yine dinlemeyeceğim
yine o bilinçle direneceğim
yine bu kadarıyla yetinmeyeceğim
yine de bu kader demeyeceğim
ve ben bir daha doğacağım buna çok eminim!



bilmeden kırıp üzdüysem affet
sen yine kendin ol
yine karşıdan karşıya geçerken dikkat et
bil ki
kimsenin umurunu taşımayacak artık ellerim
tüm hor bakışları kaldırım bileceğim
ama kimse de duymayacak emin ol
kimseye adını çiğnetmeyeceğim
ve hiç unutma olur mu
seni çok özleyeceğim...


ve
seni bu kadar değil
sadece
bu kaderle sevdiğim için üzüleceğim!..




ToprağınSesi




.