Mihrican vurgunu düşlerimde
Son yazdan kalma bir avuç güneş.
Ve hayat
Ve ölüm...
Bahtı rüzgar çalığı bir köy çocuğuyum ben
Yıldızsız gecelere sığmaz düşlerim benim
Ayağımda izi var bastığım her kayanın...
Işıl ışıl yıldızlardır
Her gece tuvalimde yeniden işlediğim
Ağladığımda baş koyduğum omuz
Yorulduğumda dinlendiğim diz
Susuzluğumda kandığım pınar...
Bulutlar karanfilin rengine bürünür ya
Düşer bahçelerime garipliğin gölgesi
Bir rüzgar ıslık çalar kimsesiz sokaklarda
Yüreğimin başında bir ishak kuşu öter
Ve hayat
Ve ölüm
Ve korku
İçimden söküp atamadığım...
Her sabah çiğ tanelerinde uyanır umutlarım
Avuçlarımda
Deve dikenlerinin işlediği çizgiler
Gözlerimde gecenin karası saklı
Ç.alınmış yuvalarından kaçan mülteci kuşlar
Yeniden yuvalanır yüreğimin başında.
Ben ağlarım,kuşlar ağlar
Susuz toprağa sarılır
Kolsuz kanatsız ağaçlar,sabır sunan taşlar ağlar...
Ve hayat
Ve ölüm
Ve gözyaşım
Dindiremediğim...
Gecelerimi katleder bir sessiz çığlık
Uykularımın en can alıcı yerinde
Çarmıha sürüklenirim.
Bir merminin yakan sıcaklığını
Duyarım kırlaşan şakaklarımda.
Göçmen kuşlar götürdü
Rengini göklerimin..
Kan ağlayan şafaklarımda
Mülteci kuşların feryadını duyarım...


Mehmet TAŞ