Ahmet Hamdi Tanpınar ( 23.06.1901 - 24.01.1962) ’ın anısına...


Kâh zamanın içindeyim, kâh büsbütün dışında;
Örselendi umutlarım, hayâtın akışında.
Ben mi açtım, o mu cimri? Baharında, kışında!
Yanıtlarsa saklı kaldı ironik bakışında.

Yaşam durmaz, evhâmını düşünceye zerk eder!
Çözülmeyen bilmeceler günlerimi gark eder.
Bir elimden tutar şansım sonra birden terk eder;
Oyuncağı oldum tümden, kaderin yakışında.

Ne cennettir ne cehennem; ikisinin ârâfı.
Vicdân aklın terâzisi, benlik seçer tarafı.
Yıkar ruhu, gün beş vakit, âlemlerin sarrafı;
Hissiyâtım şekillenir, ilâhî nakışında.

Anladık mı şu dünyayı? Anlayanlar söylesin!
Benim gibi şaşkınların fikrini hür eylesin.
Ağlatırken en başında sonunu kim neylesin?
El üstünde tutulursun kapıdan çıkışında.

Ererken âlem-i sırra, sırrında ömrün erir
Sûreti, ebede seyyâh; çulsuz bir abdal verir.
Elverir ki ışık tutsun, Kâdir Mevla’m elverir
Kaç eşikte soluklatır derûnî çekişinde.

02-04-2010 17.00
27-05-2010 12.45

Salih ERDEM / AYDIN