0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
900
Okunma
Kasvet ruhumu sarmakta nefesim daralıyor
Kalbim hızlı hızlı çarpmakta gözlerim kısılıyor
Yüzüm gerilmiş kollarım kasılmakta ayaklarım titriyor
Başım dik vücudum ayakta ne yazık bedenim yatıyor
Var olduğum günün sonu yaklaşmakta hayatım eriyor
Siluetim yorgun fikirlerim atakta ellerim tutmuyor
Bu nasıl ömür ki dilim zırvalamakta saat durmuyor
Duvara tırmanan gençliğim artık kaymakta merdiven inemiyor
Gülleri okşarken seven kalbim tıklamakta Azrail kapıyı çalıyor
Bana hayat veren can son yolculuğa çıkmakta ebediyet başlıyor
Dostlarım toplanmış son görevlerini yapmakta içim sızlıyor
Dönüşü olmayan sonsuzluk için ismim taşa kazınıyor.
Zekeriya ÇAVUŞ
Şair Araştırmacı Yazar
22.01.2012 – 16.42
