...


öfkesinde tutuştuğum bir yangındın sen
ve yine o alevin kollarında
denizime kavustuğum..

...


kimse bilmeyecek şiirlerimdeki seni
harflerden kırıntılar serpiyorum sayfalara
ve o yol beni ölüme götüren
bir hayattan geçiyor
ve ben saf bir çocuğu oynamıyorum uzun zamandır
beni bu gerçeğin sonunda büyücü bir kadının beklemediğini biliyorum


ama olur ya
bir kırlangıç gülüşü düşer, yanağıma
o da balıksız bir denizden kaçmıştır bilmediği bir okyanusa
İstanbul’u anımsarım
karaköy’de ayak üstü yediğimiz balık ekmeği
serçe parmağınla
dudağımdan saçımı itişini
ellerin gelir aklıma


hayır...kimse bilmeyecek şiirlerimdeki seni
ve hiç kimsenin gözleri görmeyecek
adının geçtiği harfleri




a* sı olmayan bir aşk düşün sevgilim
ama biz zaten hep eksiktik birbirimize biliyorsun
birazdan ismimizdeki
bütün müşterek harfleri asacağım
kimse tanımayacak bizi



evet ne diyordum
sen majör
bense hep minör kaldım bu dilsiz masalda
işte Gratel gibi sözüm ona şiir kırıntılarını serpmem bu yüzdendi
ve öyle aciz bir masaldı ki
şeker ev bile yoktu içinde...ve keşke sen
en zaliminden
büyücü bir kahin olsaydın
öldürseydin beni oksijensiz bir öpücükle
tatlı bir gülüş tadında
fakat hiç misafirperver değildin
değildin sevgilim
yoksa duygularım iflas etmezdi
kalbime geçirilen bir naylon poşetin dar boğazında




her neyse
şimdi sana özgürlüğünü bahşediyorum
yanacak bir şiirden kurtulman için ona kadar sayacağım
ve tek şahidi olduğu gibi
tek şehidi olacak
yine tek başıma yaşadığım bu seromoninin..



de_ soulmate