Beni çağırma sakın,
gelemem sana istanbul sokak/ları,
güneş/lerin çok soğuk gölge/lerin peşimde,
karanlık/ların zifiri yıldız/ları kaybediyorum.
ürküt’ücü cadde/lerin yürü/yemiyorum,
kaldırım taş/larına takılıp tökez/liyorum.,
ağaç/larının dal/ları üzerime sark’ıyor.
ben orada olmayı beceremiyorum.......

hareket alanlarım daralıyor ben istemeden,
nefes alamıyor, boğu/labilirim.
görmez olurda gözüm basarsam mayın/lara,
yangın/larım ben den arka kalır kimsenin söndüremediği....
demir almaz gemi/lerin liman/dan,
kalkmaz olur tren/lerin gar/dan.
üzerime gelir dev dalga/ların boğaz dan.
ben sende olmayı asla beceremem..

ezber/imde olmadığı için yol/ların,
köşe/başlarını sen tut/arsın yakalanarım.
yasak/lar beni dönüş/lerim,baş/ımı alıp gitme/lerim.
uyu/madığım sabah/lara geç kalırım.
gök gürül/tülerine sen diye ses/lenirim.
duyulmaz bangır bangır bağrışmalarım,
arkanı döner gidersen ben olduğum fark etmez.
çaresizlik zincir/lenir gezi/nir her yerimde.
ben sende kalmayı beceremezsem........

hasan kaya /mersin.



,,