Uçurumlarda duygular, hisler
kapımda taze mutsuzluklar
bekleyişler, bekleyişler…
tahammül sınırlarını zorlayan bekleyişler…

yanıltan yanlış tercihler
tereddütte kalınmış düşünceler
siyah örtülere bürünmüş nice güzellikler…

içimde dünün sancısı
sırtımda huzursuzluğun pençesi
farkındayım;
ya savaşmalı, ya unutmalı
ya da acıya kanmalı, alışmalı…

sırların gölgesinde yüreğim
açılmalı belkide dost dediğime
sokak kedileri gibi kimsesiz, sahipsiz
üşüyorum bir başıma sessiz sessiz…

buğulu camlardan gördüğüm yarınlarım
öyle bulanık ki,
seni ki hiç seçemiyorum
zamansız akşamlar doğuyor, göremiyorum

yüreğimde açılan yaralar
sarılmıyor bir dokunuş, bir güzel söz olmadan
zaman akıyor, kanamam durmuyor
insanlar neredeler?
gözümde neden bu kadar yoklar?

bugünlerimde bir tuhaflık
yoğun bakıma girmiş bir aşk
farkındayım;
ya savaşmalı, ya unutmalı
ya da acıya kanmalı, alışmalı…

nerede bulmalı bir umudu
tutup yakasını bırakmamalı
kurtuluşum belki de kaderde saklı
ya aşkı kurtarmalı ya da
aşkın çöküşünü, ölüşünü seyre konmalı...
( Dilek KARSLIOĞLU )