Ankara ilinin bir garip köyü
Çubuk’a bağlı, Susuz diyorlar
Bir kadın iş yapar, yüklü de boyu
Sancılanmış lakin, masus diyorlar

Ankara’da memur, gelemez eşi
Yaşlısı hanenin, sık der şu dişi
Dayanamaz fazla, bırakır işi
Zamanı mı şimdi, söyle diyorlar

Altmışdört yılında, kışın ortası
Artık gün diyorlar, şubat artısı
Tartmamış anamın artık tartısı
Gelmişim dünyaya, öyle diyorlar

Yeter demiş babam zaman yok teh/i/re
Yaşım üç olunca göçmüşüz şeh/i/re
Büyükler çok üzgün, göz dönmüş neh/i/re
Yalansa onların, böyle diyorlar

Altındağ üstünde bir gecekondu
Yazın terletmedi, kışları dondu
Yuva oldu bize, mutluluk sundu
Burdaki sevdaya, a/i/le diyorlar

Liseye kadarmış ordaki yıllar
Askeri okulla, ayrıldı yollar
Anacığım üzgün, kırılmış kollar
Ne olur kendini eyle diyorlar

Şimdi de emekli, bir garip kişi
Şükür ki yanında, yavrular, eşi
Taşmasa da kaynar ocakta aşı
Senden mutlu var mı? Hey!le diyorlar


Cemil YILDIZ
20.01.2012