Kendi içine çöküyor hayat,
duyduğun aşk çanları değil
cehennemde kırılan kadehlerin sesi...
"Boşa taşıyorsun o kelleyi! Git mezbahada değiştir!" derdi sinirlendiğinde babam.
Onca nasihat içinde neden bu sözü hatırlıyorum? Belki, söylemesi zevkliydi...
"Sadece oğullar, babaların günahlarını geçermiş." bu doğru olabilir mi?
Bir melek gülümsüyor
ve sadece
martılar görüyor onu
çığlıkları bu yüzden...
Güvenli evlerinde
panik içinde yaşarken
Tanrıya,
şeytana,
ya da karılarına
yakarıyorlar...
Kendi içine çöküyor hayat,
ve sen
aşkın yalnızlığa paralel uzandığı bir kıyıdasın...
Seçenek yok
hediye yok
bilinçli bir tercih değil bu
bir tür ele geçirme, bir tecavüz...
Gün azalır
geceye birikir
kum saati içinde...
Ama
en karamsar anlarda bile
bir kadın yeter,
bir gün daha
ciğerlerini nefes nefes doldurmak için
güneşe inat yaşamak için
bir kadın yeter,
ve
hiç ummadığın anda görürsün
o harika meleğin sana
gülümsediğini...