1
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
1245
Okunma
cinnet...
kırk yılın kışı geçti
aynaya bakarken gözlerindeki hüzün
kemikleşen acılarımla
baş edemiyorsa eğer yıkılsın yüzün
yeryüzü yoksun kalır
gök sağır
sevdan ağır
karanlıkta sesimi boğuyorum
olanca yüreğimle bağırıyorum
göklerin eşiğinden
kendi ölümümü çağırıyorum
ve lanet okuyorum talihime
bu böyle kimin ikbali
bana ne maviden
yıldızlardan bana ne
ah yar
ay yar
ay yaralı bir gecede
yalnız
ve çırılçıplak
azrailin kanatlarına sığınıyorum
sonuçta melek değil mi?
...
Şiirin sahibi
Cevap Yaz