Yıldız misali kayıyorum gökyüzünün eteklerinden
Efkarlı tebessümlerimin korkusuna saklanarak

Yeni bir cinayet işlemek üzere bekliyor Azrail
İki cümlelik yaşam hakkıma son vermek için

Ölüme dair ne varsa , hepsi bir saniyelik iş!
Fatihalar kadar ferah,sonsuzluk kadar meçhul

Ve ortasında kalıyorum sesi soluğu kesik fikrimin
Ağır ağır sis iniyor gözlerimin önüne

Ah!zamana karşı çıkamıyor saniyeler
Derinden esiyor ayrılık rüzgarları

Işıksız ruhumu ödeme vakti geldi sahibine
Lakin daha çok borcun var diyor beyazdan iki gölge

Geride kalan toprağa ait bedenimin masumiyeti
Elini sımsıkı tutuyor hatıralarımın

Artık yeni bir yaşamın kıyısına varıyorum
Başkalaşmış yüzlerin arasına katılıp

Gözlerim bozmuyor gözyaşlarımın ahengini
Bir umudun eşiğinde ağlayıp...


ÖLÜMÜN KORKTUĞU TEK ŞEY YAŞAM MÜCADELESİDİR!

(Bu müthiş fon müziğine kendi sesimi de katıp ilginizi dağıtmak istemedim şiiri sonuna kadar okuyup yorum yaparsanız çok memnun olurum hiç değilse emeğimin karşılığını alırım saygılarımla...)
FATİH KÖKSAL (züfer)