//Rabbim, beni nefsimle koyma sakın baş başa
Uyarsam faydası yok, başımı vursam taşa//


O yârin, gönlündeki afakî ülkelerin
Çıkmaz sokaklarında yatmasını anlarım
Mezadında bekleyip o baki ülkelerin
Götürüp de kendini satmasını anlarım


Gergefine gererek kanaviçe kaplayıp
İşler durur; acımaz iğneleri saplayıp
Kızanca; can alacı dozunu hesaplayıp
Kanıma zehirleri katmasını anlarım


Yüzüme söylediği tüm sözleri tartarım
Neşelensem de biraz dağıtmam vardır arım
Daima ölçülüyüm, ağır çeker kantarım
O yüzden sözlerimin batmasını anlarım


Sinede saklanana iman edenler gibi
Rabbini anmayıp da zana gidenler gibi
Bize düşmanca bakıp garez güdenler gibi
Geçmişe yalan yanlış atmasını anlarım


Dili ile kalbinin ayrı telden dediği
Günü gelen borcunu güç bela ödediği
Etik kurala uymaz hep haramdır yediği
Havuduyla deveyi yutmasını anlarım


Çok derine inmesem, bildiğimi demesem
Niyetlensem Hicaza, denk gelip gidemesem
Bu yolda vazifemi ifa da edemesem
Bunların gelip bize çatmasını anlarım


Sayıları günbegün çoğalarak artanın
Ayıp peşinde koşup gereksiz abartanın
Sunup üzüm suyunu iştahı kabartanın
Oturup da küpünden tatmasını anlarım


NİLÜFER SARP_________ 28.EKİM.2011