kız yüzünü kaldırmadı
boynuna vurulan tarihlerde
kavimler doğdu öldü kanadı…

soğuk mahkeme salonlarında
azmış şeytan bağırlarında
ne ezanlar durdurdu kıyımları
ne çanlar…
ne de…

kız bedenine sığmadı
koydukları mezarda hiç ısınmadı
onların sözlüklerinde değildi adı
bu kente hiç yakışmadı
hiç ilişmedi bahara
ayaklarına hiç dolanmadı…


dizlerine kapandı şiirin
ağladı ağladı ağladı
ne isyandaydı ne tufandaydı
ne bir başka iklimindeydi dünyanın

o adamlara
o putlara
o tanrılara
o hepten yalana vermiş
maymun iştahlı kalabalığa
konuşmadı…

her daim fazlalık heybesiyle
ey yüce’nin gönlünde
yaradılışını sevemedi
yaradana rağmen
aynasına da uğramadı…

doğuştan özürlüydü hüznü
hastalıklı payına düşen ömrü…

sizler gibi olamadı
dualar kurtarmadı
muskalar yaramadı…

anlatmadı
kaçmadı
sahi hiç /mi
yaşamadı?