bütün direncimi hâlâ
kaldırıp asamadım dolaba
elim ayağım sallanıyor yerde
pisliğe gömülmek isteniyor başım


bir selâm beklemiyor kimsecikler
kilitlediniz dört yanı taştan bir odaya
salonlar kiralayın yaşamamışlığınıza
ya da hiç yaşamadığınızı gözardı edin


sevgilerimin biri diri kalmayı başardı
hâlâ ateşimi kendim hazırlıyorum
Elimi ayağımı kaldırıyorum süprüntülerden
en yakınıyım kendimin


yıkıyorum kelebeksiz çiçeksiz duvarları


boşuna okuyup yazıyorsunuz ulema takımı
kulağını tıkıyor sizi göklerde sanan
su yollarını bilen biri
çıkarıyor yeşil ucunu topraktan
dik tutuyor başını papatya
çalı dikenleri altında
en isyankâr haliyle


dirençlerimi sokakta bulmadım
salmadım caddelere
kendi kendini ışıtıyor lâmbalar
kar beyazı umutlar
sönük bir fener
bir yoksulun elinde


birilerinin elinde dümen
ve hayli yolsuzluk peşinde
kim vurduya gidiyor birden deniz
kıyıya vurmadan soylu dalgalar
somurtuk oturuyor sevgi
ellerimi uzatıyorum güneşli kıyılardan

11. 01. 2012/ Nazik Gülünay