Buz kütlelerim bir bir eriyor şimdi
Eskilerden kalma,eskimeyen küçük bir tebessüm sürükledi peşinden beni.
Rüya mıdır,sonu kabusla mı biter demeden yılmadım,sürdüm izlerini.
Gerçek yüreğinin aynası bildi gözlerim gözlerini...
Eridim belki bazen,belki bazen gitme ihtimalini düşünüp tir tir titredim;
Nadası yalnızca senin içindi yüreğin;değecek demiştim,beklemeye değdi...


Başka kahramanım,rüyalarımdan ömrüme düştü şimdi.
Ezgilerle arkadaş oldu dilim
Rivayetleri,hikayeleri bir kenara attım.
Gözlerin en kral romanlara darbe oldu indi...
Ellerimi bırakma sevgili;
Ne şiirler yazdım gelişine;annelerine kavuştu hepsi...

"Ben" diye bir şey yok artık.
En ücra köşesine yüreğinin,azimle yerleştirdim bu yüreği...
Resimler çizeceğim,şiirler yazacağım tükenmez kalemle,
Görünce bu sihirli Güneş gözleri,
Elveda edecek sahtelikler, düşürecek utancından bir bir maskelerini...
Nasıl anlatsın daha benim aciz sözlerim,tüm başlangıçlarımda bu şiirdeki gibi adın gizli...

Selim Akgün