Bir muharebe meydanı kaldı geride.
Çok can döküldü, çok vah düştü yere.
Dönüp de bakmak istemedim kaybettiklerime
zira onlar en heybetli kazançlarımdır geride kaldıkları sürece.

Yol ayrımlarında,
vedalarda
ve zorunlu olarak örülen duvarlarda
olmak ve kalmak istedim insanca.
Menfaatlere ucundan dokununca
yüzlerden yüz döküldü onlarca.

Ben de isterdim kalem ucunu renkli şiirlere bandırmayı.
Ben de isterdim bir buluttan diğer buluta bir rüya geçişiyle atlamayı
ancak
kendi elleriyle açıyorlar delikleri su kanallarına yaptıklarıyla ve yapmadıklarıyla.

Yok yere akacakların, yoka doğru varacakların yolunu kendi ellerimle kestim.
Değiştiğini sananların, değişeceğine inandırmaya çalışanların hepsine bağırarak iletin bunu:
Rengarenk maskelere
Süslü sözlere
Çamurlara, amalara, fakatlara ve bahanelere gerek yok!
Ben kabuğun içini gördüm.
Ben kabuğun içini gördüm.
Ben kabuğun içini gördüm…

Selim Akgün / 31.8.2024
Balıkesir / Akçay
“Bir şiir bırakmadan dönmek olmazdı”