Bir de ünlü şairinin birisi aynen şöyle demektedir:
Şair, ne bir hakikat habercisi, ne bir belagatli insan, ne de bir vâzı-ı kanundur. Şairin lisanı nesir gibi anlaşılmak için değil, fakat duyulmak üzere vücut bulmuş, musiki ile söz arasında sözden ziyade musikiye yakın mutavassıt bir lisandır. Nesirde üslûbun teşekkülü için zaruri olan anasırın hiçbiri şiir için mevzuubahis olamaz. Şiir ile nesir, bu itibarla yekdiğeriyle nispet ve alâkası olmayan, ayrı nizamlara tâbi, ayrı sahalarda ayrı ebat ve eşkâl üzere yükselen ayrı iki mimarîdir. Nesrin mücellidi akıl ve mantık, şiirin ise idrak mıntıkaları haricinde, esrar ve meçhulâtın geceleri içine gömülmüş, yalnız münevver sularının ışıkları, gâh ü bîgâh ufk-ı mahsusata akseden kutsal ve isimsiz bir membadır.”
“Denilebilir ki şiir, nesre kabil-i tahvil olmayan nazımdır.”
“Şiir bir hikâye değil, sessiz bir şarkıdır.”
Sizi düşündürürse maksadıma ulaştım demektir.
Selamlar.

Not:

Siz de benim şiirimden hareketle şiirle, güzel şiirle ilgili görüşlerinizi gönlünüzce dillendirebilirsiniz.
Sinirlenmem, küsmem, yanlış anlamam.
Doğrularınızdan faydalanırım.
Daha güzel şiirler yazarım.
Bu vesile ile hürmetlerimi iletiyorum.
Selamlar.

bin çiçek açar yine o kafeste


.

güzel bir paylaşım
gönlünüz kaleminiz dert görmesin şair
saygımla...