Sana başka bir şey söyleyeceğim

Ölümcül de olsa kalmak
bu ay aydınlık bu italik kan kaybında

Çatlayan dil yörüngesinden çıkıp çakılsa
hiçbir yere gitmem soru sormamalısın artık

Benim ülkemde ölüler, ayakkabılarından tanınır

Çark eden boşluk ve renksizliği bulutun
Burada
Asılı kalan boynu vebalin
Aramızda
Engelmiş bak kestim işte kolumu
Bir Çingeneye adanmış olmasaydı ömrü ömrümün
Upuzun ve dikey düşüyor ışık şuramıza
Hayretin sarkacı değil midir sunulan her ayrılık

Dönelim gecenin saat üç onuna

Hiç unutma, her şeye kaldığı yerden başlamayan aynayı
Koynunda uyut, kışa kaldır, bahara yasla
Nereye asılsak, saydam oyuklar dolduruyor göz çukurlarını
Çarptığımız sis duvarlarına apayrılıkta

Bize kalan, yassılanmış bir ağlamaktı upuzun
Kız babaları ölümlü de olsa
Kalmak
Kalmaktı
Bir düşten sızarak serçe parmakta
Un ufak sol kaburga boşluğunda bir adamın
Şark usulü aşkım zamansız yolculuklarım kimin umurunda

Hiçbir yere gömülmem artık
Kanlı dolandırılsa da başım, Ülker’inin omzunda
Beni anlama yakana iğnele, göğsünde taşı

Erkekleri de üzgün diğerleri kadar dünyanın
Önce ekmek!
Önce ekmek aynı boşluktan süzüldü

Renksizliğine vardığımızın

Söz insana benzerdi, insan söze sevgilim...