Tenimi eritir mi diyorum soluğum sana değdiğinde
Kalbin hızlanır mı gözlerim gözlerinle sevişirken
Utangaç mısın yoksa kaçırır mısın beni benden
Öylesine özledim ki saçmalıyorum , hayret...

Dokunduğumda o pürüzsüz tenine içim sessizleşirdi
Sanki dünya durmuşta bizi seyrediyordu
Unuttuğum o çocukluğum kollarına sarılmak istiyor...
Sıcaklığınla sar beni , sensiz bırakma saklı düşlerimi....

Gözlerinde batan güneşi hayal ettim
Mehtaplı geceler düşledim en tenha sahillerde
Yıldızların kayışını izlemek isterdim gözlerinde
Sustum , söylenmedik bir çok cümlemin içinde....

Ben sana gözlerin kadar yakınım
Gördüğün uzaklığı bir kenara bırak
Kapat gözlerini yalnız beni düşün
Nefesim boynuna deyince anlayacaksın

Ruhun Bir boşluktaydı benden uzakta
Ellerimi tutan yok diyordun hesapta
Aklım firardı gözlerim yollarda
Şimdi kapat gözlerini , yanındayım

Görebildiğin nedir ki senin kalbimin derinliğimi
Yüzünde seçebildiğim sağ yanındaki benin mi?
Senin için yanıp tutuşan bu sevdada
Ellerinin uzanamadığı yer senin mi?

Aklımı basından alacak sadece senin güzelliğin
Gözlerin teninin ulaşamadığım benliğin
Saclarının arasında dolaşmak isterken ellerim
Sensizliği yazıyor bak çaresizim

Ben bir dağ idim üzerimde çiçekler büyüttüm
Senin için Rüzgarlar estirdim bilmedin...

Kim Gün dese Gecedeyim ...
Sessizlik içimde ayaz ...
Tenim ter içinde Üşüyorum...
Yoksulluğumun adı sen ah birde bilsen...

Bakmaya utanırken gözlerim sana
Sensizliği azaltır diye iç çektim
Kokunu nefes nefese içime hapsettim
Saclarını savururken rüzgara

Gözlerinin bana bir umut borcu var
Günü yok tarihi silik
Kim bilir hangi mevsimin ardından gelecek
Kim bilir hangi kuşun kanadında

Güldüğüm yüzüm sana yeterli gelmiyorsa
Yettiğince dökerim kelimelerime
Alırsan senin ne bırakırsan benim ...

Laf anlamaz söz dinlemez Urfalım
Gözlerinden geçtiğim günlerimi özledim
Öyle uzaklardan bakma sevdana
Yaklaş bir söz et kulağımdan ruhuma...
Üşüyorum , sıcak nefesinle işle içime

Farz et öldüm , ki sensiz ölüyüm...

Yunus Özkan