ak yaprağın önünde secde eder gibi
kutsal bir dize yazmaya soyunurum
tülden daha ince olsa da sis
gitsin gözümün önünden
açıklı koyulu yaprakların arasından
nasıl berrak görünürse gök
öyle görünmeli
yüreğimden inen ses
duyulmalı gerçek
koşmayı öğrenen çocuğun güvenli hali
bastonlu ve köpekli kör insanın
korkmadan yürüyüşü


yazmalıyım
tanrı’nın kalem eli
ozanlar gerçek yazar demeli kitap
kendini yiyen çiçek
kol uzatmalı dümdüz
(iki eli var bir başı herkesin
saçını yolmasın eller)


ellerim sayısız avcu açık yaprak
yüzü boyalı cadı,doruğunda dalın
ağaç eğilir suya

gelin gider kızlar sıkıntıya
ozan kesilir taş yürekler
herkes kendine ağlar


yapyalnız ovanın ortasında
borç harç tamir edilir ev
bir boğaz eksilir
bir boğaz çoğalır


bir dize ararım utanmadan
gülsün diye bütün yüzler
plâk bozuk
göbek atar herkes


iki kişi karışır yaşama
öldürüleceğini bile bile sevginin
boynuna sarılırlar


kaç çeşit gözyaşı ekilir
utangaç toprağa


eski şiirlerimden_ Nazik Gülünay