Akıyor zaman bir sonsuza
Aynadaki görüntülerce yalan
Birer hayal gördüklerimiz
Yıllar bir tufan, bir kasırga
Bir tusunamice alıp götürüyor
Silip, süpürüyor her şeyi...
Nice umutlarla
Sevinçlerle
Dileklerle
Doğuyor
Büyüyor
Yaşıyor çocuklar, insanlar...
Ve bir gün hiç doğmamış
Yaşamamış
evrene gelmemiş oluyor sonunda.
Ne acımasız bir sistem...
Az önce vardın, şuan yoksun...
Dün vardın, günceldin
Bugün tarih oldun, unutuldun.
Aklı hafsalası almıyor bir türlü insanın.
Çevrene bakıyorsun
Dünyaya bakıyorsun
Evrene bakıykorsun
Dönüp insanlara bakıyorsun
En küçük canlı, cansız varlıklara bakıykorsun
Ve de sonunda dönüp de kendi vücuduna bakıyorsun
Nasıl bir uygunluk
Nasıl bir bilim yumağı
Nasıl bir sistemdir bu?
İnsanın küçücük beyni duruyor inanın...
Şu insan denen varlık
Yerini, cürümünü, aklının içindeki bilgilerin
Bir farkına varsa artık...
Nerde ise bazıları tanrılığını ilan edecek.
Bilebilse kırk damla kandan
Bir damla meni meydana geldiğini...
Ve bir damla meniden de
İnsan denen kendini bilmezin var olduğunu...
İşte o zaman dünya bir başka anlam kazanacak
İnsan yaşamı da bir başka mutlu olacak.
Bir bilebilse...

03.01.2012
Suat TUTAK
(Garip şair)