31
Yorum
18
Beğeni
5,0
Puan
2781
Okunma

ben kimim ?
kimim ben ?
bir kuytuda terk edilmiş
mutlu günlerde kalan çocukluğum
bir gün sessizce sokuldu yanıma
dokundu soğuk elleri ile yüzüme
aydınlığım oldu
gecenin zifiri karanlığında
güneşim onunla doğdu
buğulu bakışlarım parladı
beni kim yarattı?
neden, niçin bu var oluş?
ben seninle yaratılmıştım
nedenini belkide
derin düşüncelerde fark edecektim
karanlık fikirlerimi aydınlatan
gözleri ile kalbimde gök kuşağı doğan
bir annenin şevkatli elleriydi dokunuşları
ilk kez huzuru tatmıştım göğsünde
ona dokunmak istedim
ellerim titiyordu
tenimde depremler yaratıyordu
Ürkek bir kuş idim
bir o kadarda mutlu
ve ben onunla doğduğumu fark ettim
yıllar önce doğabilseydim keşke
onun sevgi dolu kollarına...
zincirler vurmuşum özgürlüğüme yıllar yılı
ellerim arkamdan bağlı
sanki idama mahküm bir suçlu bedenim
yürüyorum karanlık çıkmaz sokaklarda
susarak beklerim celladımı
ser verip, sır vermeden giderken
susturulduğumu sansınlar
sen rahat ol!
geçmişin acılı patikasında ayak izlerim
sana kavuşma anları ile düşüncelerim...
kara dağları hiç sevmedim
ihanet kokuyor nemli bulutları
direncimi alıp götürüyorlar benden
seni yazmak istediğim her an
yasaklar konurken senli saliselerime
oysa ki ben ne yasaklar deldim
ölümlere meydan okudum
senli kavuşmalar adına
takma sen kafanı içli feryatlarıma
eğlen sen hayatın sana sundukları ile
beni ölü bilsinler
çünkü;
her ölüm onları korkutur...
senden uzak yaşadığımı sanma sakın
mevsimlerin kıvrak sıcaklığında
kışın zemheri ayazında bile
içindeki buzları eritecek kadar sıcağım
boşuna sarma yaralarımı
yamalar örme kalbime
içinde kalmayı düşünüyorsan
bırak kendi kendine kapansın
beni;
sana, ne zaman senden başkası anlatırsa
işte o zaman
anla
beni kaybetmişsin...
03.01.2012________________Seher_Yeli
Papatyama sonsuz sevgilerimle, bu şiiremede nefesiyle hayat verdiği için çok teşekkür ederim...
5.0
100% (30)