İşine düşkün bir ambulans şöförüydü O
Hayat kurtarmayı severdi
Tüm iyilikleri sevdiği gibi
Hayvanlara düşkün
Yaşlılara saygılı
Paylaşmayı seven bir ambulans şöförüydü
Mutlu mutlu giderdi işine
Önemli olan can kurtarmak derdi
Yetiştirdiği her hasta için gururla titrerdi
Birgün bir yaralı taşıyordu
Her saniye değerliydi
Çok az yolu kalmıştı
Basmıştı gaza heyecanla
Onu hastaneye yetiştirecek
Sevdiklerini armağan edecekti
Tam o anda bir baktı ki
Yolunda bir engel
Kötü niyetli birisi dikilmiş
Kornaya bastı ama çekilmedi adam
Sinirle devam etti kornaya basmaya
Sonra düşündü bir an
Küçük bir kızken de düşünmüştü bunu
Hastamı kurtarmak için yapmalıyım bunu dedi
Aracı sürdü bu kötü adamın üstüne
Hapise girsem bile
Bir can kurtaracağım diye
Sırıttı kendi kendine...