Nerden geldiğini kendine sorsa,
Aslına, sorgusuz dönmez mi insan?
Kendi nesli için kafasın yorsa,
Kor olup yürekte sönmez mi insan?

Ne kadar değerli olduğun bilse,
Uykudan uyanıp, kendine gelse,
Titreyip şöyle bir özüne dönse,
Tarihte kendini bulmaz mı insan?

Altaylarda demir dağlar eriten,
Aşılmaz sanılan surlar çürüten,
Gemileri karalarda yürüten,
Atasına âşık olmaz mı insan?

Horasan erleri Hoca Yesevi,
Mevlana, Yunus, Bektaşi Veli,
Hacı Bayram gibi gönül erleri,
Hepsini baş tacı yapmaz mı insan?

Birisi ne ise aynıdır bini,
Sevgi dolu özü, kaldırmış kini,
Nasip etmiş bize en güzel dini,
Aşkını yürekte duymaz mı insan?

Şahan der nağmemdir, nazımda türkü,
Geçmişte destanım, sazımda türkü,
Överek yaratmış özümde Türk’ü,
Yaratan Hakk için ölmez mi insan?

MEHMET ŞAHAN
18.11.2007-İSTANBUL